Εις τον ίδιον καιρόν ο Βουλευτής κύριος Λυκούργος Κρεστενίτης, υπερασπίσθη πάλιν την αναφοράν των αντιπροσώπων Γαστούνης· και επρόβαλε να τον δοθή η άδεια να παρρησιάση την γνώμην του εγγράφως εις το Βουλευτικόν και να καταχωρισθή εις τα πρακτικά. Έγινε δεκτή η πρότασίς του και την επαρρησίασεν, οποία αυτολεξεί κατατίθεται:
Έχουν δίκαιον οι παραστάται της Γαστούνης να λέγουν ότι δεν είχε το δικαίωμα ούτε το Βουλευτικόν ούτε το Εκτελεστικόν να τους φυλακώση, χωρίς κατά τον Διοργανικόν Νόμον να κριθούν και διά ψήφου να γίνουν έκπτωτοι. Έπρεπε διά τούτο η σεβαστή Διοίκησις να μη δεχθή την εκ μέρους των εγγύησιν, διότι σήμερον δεν είναι εις την φυλακήν τα άτομα Ιω. Σισίνης και Δ. Παπαγιαννόπουλος, αλλ’ είναι οι παραστάται του Έθνους εναντίον του ελληνικού Πολιτεύματος. Έν δικαίωμα μόνον έχει η Διοίκησις, να βάλη χέρι εις τα πράγματα των ατόμων Ιω. Σισίνη και Δ. Παπαγιαννόπουλου (αν τω όντι χρεωστούν). Δεν της συγχωρείται από το πολίτευμά μας να φυλακώσει βουλευτάς επ’ ουδεμία προφάσει και περιστάσει, εκτός όταν κατά τον Διοργανικόν Νόμον γίνουν έκπτωτοι· και τότε πάλιν δεν φυλακώνει βουλευτάς, αλλά τα άτομα απλούς πολίτας γενομένους.
Αναφορά Λυκούργου Κρεστενίτη, 30 Δεκεμβρίου 1825
ΑΕΠ τ. 7, 408.